Pułapka z samego siebie
Chodzić po snach jak po rzeczywistości
Dotykać każdego płatka śniegu
poznawać indywidualność i niecodzienność
Budzić się nagle z krzykiem
siedząc znów w tym samym świecie
z którego nie można się wyrwać
Te liny przeszłości oplatają
zostaje z ciebie bezsilność
a inni i tak widzą ciągle to samo
Cały czas sam na sam z myślami
z bitwą, gonitwą i obłędem
z sobą samym najgorzej wytrzymać
Pozwól mi opaść na dno drogą którą wyznaczy mi nurt...
autor
smutna dusza
Dodano: 2009-06-12 22:49:01
Ten wiersz przeczytano 601 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
na wszystko jest sposób i rada....z kazdej pułapki
mozna znalesc wyjscie tylko uwierz.....a tak sie
stanie....pozdrawiam..
głowa do góry,ze wszystkim można dać sobie radę.
pozdrawiam serdecznie