Puść mnie
Jest taka otchłań we mnie
W którą wpadam
Jest taka siła we mnie
Która zabija słabość
Poniewieram się między
Srebrną Nocą i Złotym Panem dniem
Przystanek mój gdzieś zagubił się
W czasie utraconym a może
nieodnalezionym
We wszystkich przypadkach zdarzeń
Uwikłanych w mój byt
I we wszystkich zatrutych marzeniach
Których nie potrafię już śnić
Puść mnie bolące serce w daleką dal
Daj ulecieć jeszcze raz
Nie pytaj mnie jak to zrobić
Puść mnie
Komentarze (2)
Bardzo wzruszający bo jest krzykiem aby odnaleźć sens
bo serce w otchłani woła Dobry sugestywny wiersz
jestem pod wrażeniem działania słów Duże brawa
świetny wiersz
Życie nie zawsze takie będzie, pozwól się sercu
prowadzić-nie poddawaj się. Życie Cię w miłość
wynagrodzi...zobaczysz. Ładny wiersz, w smutku pisany.