PUSTA ALTANKA

Gdy konik polny nuci do snu kołysankę,
A ptaki już dawno małe uśpiły,
Stojącą samotną altankę,
Dwie dusze nawiedziły...

Spragnione pieszczoty,
Czekające na dotyk...
Na ust czerwieni,
W pożądaniu płomieni...

Ona kiedyś była piękna,
On jej wiersze pisał,
Czuła i namiętna,
Nigdy ich nie wysłał...

Czekaniem warkocz zaplatała,
Smutno i cicho,
Tęsknota w jej duszy łkała,
A jego wciąż nie było...

Potem, nastał koniec...
Świata i jej marzeń,
Nie przyszedł już więcej do niej,
Był kwiecień, a może marzec...?

Dwa gorące ciała
Dwie bezdomne dusze,
Miłość ich nagość rozpala,
W rozkoszy katusze...
Usta jedne...
I myśl jedna...
Oddech za oddech,
Sploty ramion,
Jedna linia ciała...
Tkliwość w czułość,
Pożądanie, zatracenie...

Kiedy ranny świt nadchodzi...
Pusta jest altanka,
W rozkoszy powodzi,
Kochanka, żegna kochanka...

Mgaret

autor

Mgaret

Napisany: 2003-04-10 Dodano: 2004-07-24 09:16:55

Ten wiersz przeczytano 535 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie