Puste kreski

Grafit w ołówku zapłonął chęcią tworzenia,
Nakreślić poemat to były jego marzenia,
Chełpił się, że nie pozostawia kleksów jak pióro,
Wyśmiewał się też, że nie powstrzymasz go cenzuro,
Zadufany w sobie, porzucił temperówkę,
Powiedział jej, że jest tępa, taką miał wymówkę,
Oskarżał kartki, że to krzywo linię prowadzą,
Pretensje miał także, że mu marginesy wadzą,

Skrzyknęły się w końcu jego obiekty drwiny,
Dość już miały jego szyderczej, nadętej miny,
Do końca w milczeniu znosiły te zniewagi,
Poczekały aż stworzy wiersze wątpliwej wagi,
Zaprosiły gumkę, która grafit wymazała,
A poezja pełna pychy tego nie przetrwała.

autor

Pan_Michał

Napisany: 2014-09-23 Dodano: 2014-09-23 15:12:50

Ten wiersz przeczytano 637 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie