Puste nakrycie
Jest tak w wigilijny czas
tylko jeden w roku raz
gdy wigilia się zaczyna
do stołu zasiada rodzina
Puste nakrycie czeka
może zjawi się z daleka
ktoś biedny osamotniony
jedyny gość spóźniony
Albo strudzony wędrowiec
coś ciekawego nam powie
serce miłością ogrzeje
i przyniesie nadzieję
A może przybędzie osoba
z innego wymiaru droga
cicho usiądzie przy stole
zobaczy znów ziemskie pokoje
Popatrzy na twarze znajome
włosy szronem zroszone
zajrzy w miejsca pierwsze
gdy jeszcze biło jej serce
............
Opłatkiem podzieli białym
przypomni o życiu całym
potem odpłynie z kolędą
w swoją krainę zaklętą.
autor
cezaryna
Dodano: 2010-12-16 00:47:37
Ten wiersz przeczytano 1270 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
szkoda ze myslimy o innych tylko raz w roku
'Jest tak w wigilijny czas
tylko jeden w roku raz
gdy wigilia się zaczyna
do stołu zasiada rodzina'....jakie to prawdziwe..
Pustych nakryć potrzeba, nie tylko od święta.
Pozdrawiam!
Nieraz ktoś całe życie czeka na puste nakrycie
-pozdrawiam!