Pustej próbie samotności

Samotności szybkich serc
Rozegnanych po milionach gwiazd
Kim jestem kiedy krzyczysz do mnie „Człowieku!”
A ja neutralna zapadnia wszechświata
Tworze przesiąkniętą samą sobą emocję

Wmówisz mi, że na każdym krańcu świata jestem sam
A Twój oddech nostalgią wspomnień wiecznie pozostanie
Dlaczego budzisz mnie nadal co rano
Uderzając suchym powietrzem i nienawidząc
Tak jak ja mojej ślepej naiwności uczuć

To co najpiękniejsze
Ucieka nam
O wiele za szybko
Wręcz niezauważalnie
Między palcami umęczonych dłoni

Dobrze, masz rację
Może to moja wina
Ale skoro już wtedy
Nie byłem człowiekiem
To kim jestem teraz?

autor

Sir Peter Agis

Napisany: 2008-01-20 Dodano: 2008-01-20 12:47:13

Ten wiersz przeczytano 479 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie