Pustka

Znośny ten niedowład w lewych dłoniach,
Spowolniona praca serca,
Sinienie skóry postępujące,
I opadająca powieka.

Gwóźdź zardzewiały wyskrobał imię.
Na sercu już krwawiącym,
Dawno już złamanym.
Nie spodziewałem się zakażenia.

Być bardziej samotnym niż samotność,
Która na krześle bujanym umiera,
Szydełkując dla przyjaciół,
Których jeszcze przecież nie ma.

autor

Chcialbym

Napisany: 2010-04-02 Dodano: 2010-05-27 18:31:18

Ten wiersz przeczytano 737 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie