Pustka
Gdy mi ciebie zabrakło
jak powietrza i światła
marzenia w cieniu stanęły
uroda życia zbladła
Nie pomogły starania
aby zgubić co było
dzisiaj nie wiem na pewno
może to wszystko się śniło
Ławka na której siedzę
mimo że wkoło są ludzie
słyszę szept samotności
gdy czas swe myśli budzi
Lato ciepło rozdaje
z nieba wysoko z góry
lecz na swej twarzy
czuję smutku chmury
Wiem czas leczy rany
co życie kreśli od nowa
lecz czemu głupie serce
wciąż ciebie tylko woła
Alkohol smak zatracił
szacunek gdzieś zagubiony
czyżby urok życia
dla innych był stworzony ….
Komentarze (72)
przerażający smutny a puenta woła o pomoc :(
Pięknie napisane
Smutek - smutna miłość
Pozdrawiam JUSTYNIE
Dziękuję
tęsknota bezmierna, ludzka, dotycząca każdego z nas
Ojej ... tak mi przykro ... to smutne, gdy brakuje
kogoś bliskiego, kogo nie ma już w naszym życiu ...
;-I
Życzę radości w nowym może związku, jeśli to możliwe.
Serdeczności ślę ... ;-)
pozwoliłam sobie wysłać maila, pozdrawiam i przeprszam
za śmiałość
Przeraźliwie smutny, a puenta jak sygnał SOS
Pozdrawiam
Naprawdę smutny to wiersz .. wystarczy tylko chcieć
zmienić ..to wszystko .. i chmury odejdą i miłość
odzyskasz . . wiem że mama miała rację .. i zawsze
słuchałem jej rad ..
Początek taki znany, może choć pół cudzysłowem
opatrzyć,
=
"Gdy mi ciebie zabrakło
jak powietrza i... Światła,
marzenia w cieniu stanęły
uroda życia zbladła
Nie jestem znawcą, ale tak mi się wydaje.
Za klimat - się podoba piszę.
refleksyjny
Smutny przekaz! czas leczy rany, ale blizny pozostają
na zawsze:)
Tak zaczynała się stara piosenka.Fajnie Ci to
wyszło.Pozdrawiam
Czasami miłość przybiera smutny klimat tak jak u
Ciebie?
Paweł, umiesz poruszyć czytającego Twoja pustka, jeśli
można tak napisać jest bardzo piękna i przekonywująca…
Pozdrawiam bardzo serdecznie i z uśmiechem:
Dziękuję za odwiedziny i komentarz,wiersz na +.
:( mnie też wzięło na smutek, jak ktoś ma dużo to chce
się dzielić okruszkami