Pustka 1
Wzrok mam przyszyty w pustkę
Brakuje mi igły i nici . . .
Pewnie pozszywam wzrokiem
Tę pustkę której nie widzisz
Tak odległa od wszystkich innych
Skreślam przestrzeń między nami
Dziś bawię się w ludzkie skreślanie
Abyśmy w końcu zostali sami
autor
K_a
Dodano: 2020-02-28 17:47:36
Ten wiersz przeczytano 683 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Sotek - niegdy nie mów nigdy! :p pozdrawiam
serdecznie...
Ech ta samotność, nigdy nie będzie naszym
sprzymierzeńcem.
Ładny wiersz.
Pozdrawiam.
Marek