Pustka 4
Wzrok mam skupiony w siebie
Brakuje mi jednej zalety . . .
Hektar złotego pola
Zarosnął w imię miłości
Nie dostrzegasz wtedy gdy patrzysz
Że nie zostało nam nic pomiędzy
Błękit ponad gwiazdami
Słowa topiące się w bieli
Komentarze (3)
Pustą przestrzeń można znakomicie wykorzystać. Zasiać
nowe.
Witaj.
Bardzo ciekawie i refleksyjnie o samotności we dwoje.
Przykre to.
Dobry przekaz wiersza.
Pozdrawiam.:)
pustka pomiędzy dwojgiem, zdawałoby się bliskich
ludzi, jest bolesna.