Pustka

Być szczęśliwym, to spełnić swoje marzenia.

Szukam wciąż szczęścia i nie mogę go odnaleźć.
Znajduję wciąż fatamorgany, które znikają, gdy je pokocham.
Czasami wolę stchórzyć i je omijać.
Ale nie potrafię, a gdy już zapuszcze głębokie korzenie, nie potrafię odejść.
Zcinają mnie jak drzewo i wywożą jak najdalej. Już nic wtedy nie znaczę ja, ani moje słowa przepełnione miłością i oddaniem.
Tracę siebie całą.
Próbuję dalej żyć, lecz czuję brak siebie.Pustkę.
To nie jestem ja lecz resztka, która po mnie pozostała.
Próbuje odrosnąć,odbić.
Wypuszczam nowe pędy,ale niszczy je słony potop łez po nim.
Nie warto, wiem, ale on jest we mnie.
W mojej głowie i niszczy mnie od środka.
Chcę w końcu zaznać spokoju i odnaleźć szczęście.
Może nie muszę daleko szukac?
Może ono jest blisko mnie i wystarczy po nie sięgnąć?
Tylko ja go nie widzę.

autor

babette

Dodano: 2005-03-19 15:54:55

Ten wiersz przeczytano 601 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie