Pustynia... inny, biedny świat...

Byłam w miejscu na ziemi,
Gdzie człowiek ogląda inny świat.
Widziałam ludzką biedę,
A w niej kobietę piękną niczym kwiat.

Siedziała skulona na ziemi,
Nie miała jedzenia by dzieciom dać.
Nie mam pojęcia co czuła.
Miała przecież tylko dziewiętnaście lat…

Twarz chusta osłonięta cała
Schylona w dół, niedostępna
Jej smutne, młode oczy,
Mówiły jak bardzo jest biedna…

Małe dziecko, uwiązane do ściany,
Oglądało turystów ze zdziwieniem.
Miało uśmiech na twarzyczce.
Smutek… przyjdzie z wiekiem…

Żaden człowiek, który tam nie był,
Nie ma pojęcia o biedzie,
Bo przy Beduinach z pustyni,
Każdy Polak życie w dobrobycie wiedzie…

autor

Charlize

Dodano: 2007-03-05 16:49:30

Ten wiersz przeczytano 422 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie