Pustynna oaza pamięci
"W dzień gdy najsilniejsza światła moc, są słowa, których nigdy nie wypowiem. Wstyd jakiego nie znam w nocy, sznuruje mi usta" Katarzyna Nosowska
Dotykając mgieł
Kształty piaskiem rysujesz
Ziarnko przy ziarnku układasz starannie
Misternie Jej obraz wyczarowując
Gdzieś błąka się w myślach
Wciąż pamięcią pielęgnowany
Odświeżając zakurzone swe zmysły
Czułością przywracasz obraz ten cały
I choć czas nieubłagany
Sepią przyprószył wspomnienia
Wciąż drżącymi ustami wyszepczesz
Tak wcale nie od niechcenia
Jestem tu, stoję
Zziębnięty w Twojej wyobraźni
Okryj mnie swym wspomnieniem
A będzie mi znacznie raźniej
Choć wcale nie bliżej do
Ciebie
http://www.youtube.com/watch?v=R5blp7T2Puw&feature=art ist
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.