PYŁ

/Pamięci ofiar z 11.09.01/

w głowie łomot
zapomnienie wszelkie
tragedia z tragedią wnętrza
oddech światła świata zbladł

w nieludzkich oczach

spojrzenie milczy
nawzajem ból i pogardę
czujemy trwale

gdzie tu Boga

pamięć pozostała
lecącego ptaka w dół
za ciałem

w ręce kartka
zgnieciona siłą cierpienia

nad nim loty papierowych
motyli

w pyle kwiatu
odgrywały końcową rolę
pożegnania żywych

dusz

autor

szip

Napisany: 2001-10-25 Dodano: 2006-06-07 18:31:25

Ten wiersz przeczytano 682 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie