Pył przeszłości

Pył to relikt przeszłości.
Może był obdarzony darem miłości?
Dlaczego skończył tak marnie?
Teraz skazany jest na los tułaczy.
To tu, to tam - wiatrem niesiony.
Rozwiewany po całym świecie.
Każda drobina zaczyna nowe życie.
Wciska się i pcha wszędzie,
zagląda nam do oczu.
Nie ma samodzielnego bytu.
Wiatr jest władcą i panem jego,
na dobre i na złe - zależny od niego.
Gdy na dłużej się zatrzyma w zadumę wpada.
Dawne bycie wspomina,
gdy jeszcze nie był marnym pyłkiem.
Zasmucony jest stanem i wyglądem…
Wniosek jest jedyny – żyjcie należycie.
W sercach bliskich, a nie marnym pyłkiem będziecie.

autor

@Krystek

Napisany: 2017-03-02 Dodano: 2017-03-02 08:32:19

Ten wiersz przeczytano 545 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie