Pytam
miliony gwiazd rozświetlają niebo,
miliony dusz wstępują w piekło,
kim jestem tu, czy płynącą rzęką?
kim jestem tu, czy samotnym poetą?
Sam chyba niewiem kim jestem,
Sam chce odnaleźć swój cel,
Czy me życie brnie w bezsens?
Czy me życie to zwykły sen?
Kiedy odnajde w sobie, siebie?
Kiedy poczuje siebie w sobie?
Myśle i wierze, że będzie lepiej,
Myśle i wierze, że pojednam się z
Bogiem,
Dlaczego stoje, chodź chce iść dalej?
Dlaczego ide, gdy chce teraz stać?
Moje życie, wciąż daje przywilej,
Moje życie, a mnie wciąż brak..]
Komentarze (2)
czasami zdarza się ze gubimy w odmętach życia swoje ja
i potrzebujemy kogoś kto poprowadzi nas z rękę abyśmy
mogli być znowu szczęśliwi i tego tobie życzę wiersz
jest cudowny pełen skrywanego bólu zmęczenia i
tęsknoty
Życie zawsze jest wielkim przywilejem i wielką grą.
Chociaż podobno każdy nasz ruch zapisany jest w
gwiazdach. Pozdrawiam