pytam powstając

Mówią, przestań pytać,
dokąd doprowadzą cię słowa.
A ja uparcie jak cieknący kran,
nieustannym, metalicznym dźwiękiem drążę.

Pytam i zarazem poszukuję,
siebie odkrywam spod popiołów.
Powstaję za pomocą ludzi,
bo oni znają odpowiedzi, nie ja.

Człowiek drogowskazem, tęczą kolorów.
drogą zarazem, wyboistą, krętą.
Popełnia błędy, upada chroniąc.
nie ma proroków los ludzie piszą.

Tysiące znaków zapytania,
od kołyski, aż po grób majowy.
Odejdę pytając innych,
czy na pewno słowo amen to koniec?

autor

bober II

Napisany: 2010-09-15 Dodano: 2010-09-22 07:13:45

Ten wiersz przeczytano 390 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie