pytanie do...
Dzisiaj wklejam dość świeży wiersz, którego jeszcze nigdzie nie publikowałam. Poprawki przewidziane :)
przywykłam do tego
że mieszasz się
z moimi dniami
w których cisza
gra główną rolę
nie słychać słów
ani kropel
wysuszonej rosy
nie zdążyły zapytać
jak kochać mniej
autor
sisy89
Dodano: 2020-09-02 12:31:47
Ten wiersz przeczytano 1900 razy
Oddanych głosów: 54
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (73)
Bardzo ładny nostalgiczny wiersz,
z wymowną puentą, pozdrawiam serdecznie.
Pięknie dziękuję wszystkim Gościom za przeczytanie i
miłe komentarze :)
Pozdrawiam i życzę udanego wieczoru :)
dobry wiersz z bardzo dobrą puentą. :):)
Podoba się wiersz i jego przekaz.
Pozdrawiam Sisy.;)
Dla mnie jest ok. Nieprzekombinowany, ale też nie zbyt
wprost. Ładnie wybrzmiewa.
Kochać w sam raz.
Kto by tak nie chciał.
Fajne.
Serce i rozum nie żyją w zgodzie. Ale wiadomo kogo
słuchać. Pozdrawiam.
jeżeli kocha się to z całej mocy
można kochać tak jak serce podpowie:)
serdeczności:)
Można kochać więcej... a wiersz bardzo udany, Joasiu
:)
Pozdrawiam :) B.G.
Nie poprawiaj.Wiersz ma surową estetykę ale dzięki
temu sprawia niesamowite wrażenie.Jakbyś mówiła
przyduszonym szeptem.Jest pełen emocji
A dlaczego kochać mniej? Taka natura rzeczy, ze słońce
spija krople rosy. Rankiem pojawią się znowu. Miłość
zazwyczaj ubogaca i nie pyta, co otrzyma w zamian.
Myślę, ze lepiej kochać, choćby bez nadziei na
wzajemność niż nie znać miłości.
Pozdrawiam ciepło:)
Nie pytaj, czyń jak Ci w duszy gra, a serce
podpowiada. Udanego dnia z uśmiechem:)
serce i tak nie posłucha...