quo vadis

podążam droga jaka wybrał mi pan w dniu moich
narodzin...cho wiele razy zatrzymywąłem sie na
skrzyzowaniu....podazałem dalej...a czy dotrze gdzie
podazam...czas pokarze/....

Asie pięknie i jakie proste, niby wiadomo, ale teraz
lżej będzie w tych ostach, aby tylko dotrzeć i nie
zabłądzić. Wracając do poprzedniego wiersza,
przepraszam, wyszło kto ma kompleksy, oczywiście ja.
My brzydkie Kryśki musiałyśmy pokazać że jeżeli nie
mamy urody to mamy wnętrze, a tańczyć zawsze
uwielbiałam i miałam branie na potańcówkach. Nie
przeszło mi to do dziś, całowanie też nie. Lubię gdy
chłopcy mnie całują/ ubywa mi połowę lat/ czary się
snują/ plecy prostują/ chłopcy pod bzami mnie całują/
i w miejscu staje czas.

Jeśli On nią idzie to pewno chce iść z własnej woli,
czyli wszystko ma jakis sens, bo może ta droga jest do
pokonania i gdzieś się kończy...a niektórzy wręcz
lubią jak jest trudniej, więc pewno nie ma żalu. To
moja interpretacja a Twoja miniaturka jak zawsze
super..

a mi się to nie zgadza, coś tu autor nawymyslał, pan
Bóg nie tworzył chwastów i nie siał, dopiero człowiek
ukradł kwiecie z raju i rzucił na ziemię, a że
odległość była ogromna więc za dnia nie doleciało
nasionko, a w nocy zrobiło się czarne - a jak czarne
to wiadomo chwast paskudny.

Zgrabna miniatura :) Pozdrawiam

jeżeli to jest droga powrotna, to warto iść przez osty
i ciernie...świetnie napisane!

Jak możemy iść odważnie, gdy pod polskim dachem
ogłupiają i oślepiają strachem.

lauatur Jesus Christus, dominus vibiscum

jaki początek drogi taki koniec , nie może by inaczej,
ważne ze prowadzi do celu ,skąd wyszliśmy

Głęboko i dojrzale. Twoja poezja obrała wspaniały
kierunek. Pozdrawiam ciepło :D

Chyba sami wybraliśmy,a może tak nam się wydaje...

Ja, AAnanke, nie mam żalu, AS-ie -prowadź! Ponawiam
podziękowanie za uwagi pod moim wierszem, ponieważ nie
mam pewnosci, czy tam powrócisz, a wdzięczność we mnie
jest. Zgodnie z wiedza biblijną-raju pozbawiliśmy się
sami i teraz mamy tak dużo ostów, by nam od-wieczność
przypominały. Każdy ma swoje prawdy i..tajemnice.

Idę ... o panie ... hmmm

Dokąd idziesz Panie..+ dla autora, ładna
miniaturka...Pozdrawiam..

Bomi, pomimo zastosowania aż dwóch zaimków (co w tak
krótkim utworze jest grzechem ciężkim) peel pozostaje
niewiadomą; zauważyłeś to:) dzięki:)