Rada I

Dla tej która była i uczyła od najmłodszych lat. Dziękuje.

Służ mi radą
Czy powinnością mą jest modlitwa czy płacz
Czy może obie te czynności
Czy powinnam nosić uśmiech na swej twarzy
Czy moim obowiązkiem jest czarna szata z ponurą miną
Jakże czynić powinnam w tejże sytuacji
Gdy nadzieją mą Twa dusza do nieba wędruje
I puszcza dłonie przyziemskim aniołom
Oddając się w melodie Bogu
Oddając serce i dusze w nadziei
Na doznanie niebiańskiego bytu którego brak na Ziemi
Czy skłonności moje powinnam puścić w niepamięć
Czy modląc się stale brnąć do dni mych kresu
Czy wlec się i opóźniać lub też stanąć w miejscu
Z zamkniętymi powiekami puszczać łez potoki
Lecz swymi myślami trwać ciągle przy Tobie.

Amen.

autor

semage

Napisany: 2008-03-15 Dodano: 2008-03-14 11:44:42

Ten wiersz przeczytano 500 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie