*RaDoŚc*

Podczas sztormu szalejących mórz
niewidocznych oczu wśród burz.
Na rogu świata dusza otwiera swe skrzydła,
zostawiając za sobą zepsute widła.
Wypuszcza wątki radości,
nie mając już w sobie złości.
Zwierciadło duszy niszczy
wszytkie zapomniane cierpienia
i leci szczęśliwy, do życia ma siły....
Nie ucieka, nie goni, lecz lecz lata radośnie i powoli,
bo złośc zamieniła sie w sopel lodu i
topnieje pod wpływem ciepłego chłodu......:)

Dla wszytkich bez wyjątku:* a szczególnie dla mojej drużynki 'W' :* kocham was ludzie:)

autor

Drzewko:)

Napisany: 2005-05-14 Dodano: 2005-10-22 12:38:12

Ten wiersz przeczytano 793 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie