radość doskonała

znów zaczyna przybywać domu- podoba mi się!

Lubię taką ciepłą wolność miłości:)))

dobry wiersz! pozdrawiam serdecznie

nie gniewaj się dla mnie za trudny jest albo jestem
zaćmiony
i co mam napisać pozdrawiam

Ładnie.Pozdrawiam Ryszard

poprawka:)
to radość,która wynika z cierpienia.

Z miłością można przeżyć radość doskonsłą, No
prawie...pozdrawiam

Dziękuję komentującym i serdecznie
wszystkich pozdrawiam:)
januszek.k- link się nie otwiera, ogromnie żałuję.
"Radość doskonała" wg franciszkanów, to radość wynikła
z cierpienia.

Taka radość jest wtedy, gdy jest miłość.

przypomina
i z nazwy i z treści

http://sanctus.pl/index.php?podgrupa=504&doc=455

Bardzo mi się podoba, szczególnie przybywanie domu :)
Pozdrawiam :)

kazdy musi umrzec,
ale pamiec pozwala zyc wiecznie wybrancom, jak Twojej
peelce, chyba Mamie,

dzieki pamieci i prawdziwej milosci,

b. ciekawie ujelas;)

ciepłe wspomnienia i zimno kamiennej płyty... dobry
wiersz.

W odbiorze wiersza - b. pomoglam mi Demona. Poszedłem
przez nia naniesionym tropem. wcześniej mialem
trudniści ze zrozumieniem.-Niezalęznie od tego cztery
koncowe wersety - podobały mi się, a zwrot o
"przybywaniu domu" - uważalem za odzwierciedlenie
znakomite.
Pozdrawiam serdecznie:))

Witaj Szatynko. Bicie dzwonu i zimny kamien...
skojarzylam z zapamietanym przez peelke dzwonem
pogrzebowym i nagrobkiem, utrata kogos bliskiego, moze
matki... smutkiem i tesknota, dziecka a pozniej juz
osoby doroslej. Dotkniecie cieplej dloni... nie jestem
pewna... moze tutaj wyrazac, wspomnienie dotkniecia
dloni Matki i na to wspomnienie znow cieplo zalewa
serce peelki... lub dotkniecie dloni jej dziecka,
kiedy peelka juz sama jest matka i dzieki tej milosci
do wlasnego dziecka... przybywa domu, tego, ktory
kiedys zabrala smierc... Wzruszajacy... milosc do
ukachanych matek zawsze bedzie w sercu, bolesniej
odczuwamy ich odejscie w tak szczegolne dni jak ich
jutrzejsze swieto.... Moc serdecznosci.