Radosny czas

Nadszedł czas radosny, w końcu przyszły święta,
a w ciemnej uliczce siedzi dziewczynka zmarznięta
Ludzie mijają się na ulicy nie wadząc nikomu,
dziewczynka marzy o rodzinie i ciepłym domu
Każdy mówi o drogich podarunkach,
ona myśli tylko o ciepłych warunkach
Przy gorącym kakao człowiek radosny kolędy śpiewa,
ona nuci sobie pieśni przy suchej kromce chleba
Każdemu przechodniowi na widok dziewczynki żal było,
lecz ich żal jej nie pocieszył, nic się nie zmieniło
Niektórzy myśleli o biednych w świąt czasie,
ale nie pomyśleli że pod oknami swymi mają małą Asię
Każdy w duszy był świętami opętany,
kiedy policzek Asi był łzami zalany
Coraz radośniej było gdy wieczór wigilijny przychodził,
coraz gorzej dla Asi z której duch wolno odchodził
W końcu jest wigilia w której radości nikt nie kryje,
a w ciemnej uliczce leży dziewczynka która już nie żyje

Człowiek to taka istota która najpierw myśli o sobie...

autor

Marvel

Dodano: 2008-05-06 00:28:14

Ten wiersz przeczytano 1462 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie