- RAJ-

W chłód wczesnego poranka przybrana
Wyruszam w moją nową drogę
Świeżość zimnych zacienionych skał
Budzi moje zaspane wnętrze
Otwieram oczy szukając słońca
Jeszcze nie wzeszło

Za wcześnie na raj

Idę pod górę
Rytmicznie
Uparcie
Wsłuchana w stukot własnych stóp
W oddech nierówny i przyśpieszony
W puls na przepoconej skroni

I pnę do góry
Ku słońcu uparcie
Zdzierając dłonie na twardych łańcuchach
Zaczepiam nogi o wyrwy w skale
I siłą całą jaką mam w sobie
Podciągam się

Jeszcze kawałek
Tylko troszeczkę
Niewiele trzeba
By wraz za tym szczytem zgubić cień


Pierwsze prominie z czystego nieba
Padają na bladą moją twarz
Jak obcy ktoś
Kto nagle wtargnąć tu chce

Boje się
A jednak przez zmrużone oczy
Spoglądam na majestatyczny cel
O już jest

Siadam na chwilę
By mu się przyjrzeć
I topię się w słońcu
Rozgrzana cała
Przyjemnie zmęczona
Z dumą spoglądam w dól

I choć myślałam
Że jestem tu sama
Nagle pojawia się On
Ze skał się wyłania
Jak zwierz dziki czy duch gór
Dumny i piękny
Zupełnie nieznany
Choć dawno czekany
Ktoś
Kto oswoi może
Specjalnie dla mnie
Mój osobisty
Raj

autor

vinia

Napisany: 2006-10-11 Dodano: 2006-10-12 00:09:23

Ten wiersz przeczytano 977 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie