Rajski dywan.

Stoję w lesie przed łąką i oniemiałem.
Tylu kolorów i kwiatów w życiu nie widziałem.
Te kwiaty to różne małe i duże,z płatkami i w pąku.
A wszystkie tak jakby się kochały w jednym łożu bez grzechu.

Pod urokiem tego rajskiego dywanu zdiąłem buty,
i dawaj szaleć, biegać ,ślizgać i robić fikołki,
jak dzieciak beztroski.
Aromat tej łąki był tak silny że zabił by alergika.

Zmęczony i odurzony tym wszystkim zasnąłem na samym środku.
Wtem motyl na nosie mi siada i próbuje postawić mnie do pionu.
Krzyczy do mnie, Ty barbarzyńco!
Nie widziałeś płotu z pajęczej nici?

Już wiedzą o Tobie mrówki i pszczoły!
Jest też kilka bąków, oni pomogą mi Cię wynieść z naszego dywanu.
Wyrzucony przez tą armię, siedząc na swoim dywanie zrozumiałem.

Gdy oni do mnie przychodzą,
to ja ich witam gazetą i zatrutą miksturą.
A w moim dywanie żądzą tylko roztocza.
I gdzie tu sprawiedliwość?

autor

Horn Mielnicki

Napisany: 2007-04-06 Dodano: 2007-07-09 16:03:04

Ten wiersz przeczytano 734 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie