rakieta

istota żyjąca - wiersz, anioł

aury się przenikają
potężna aura wszechświata, bez celu w pamięci, zaangażowanie wszystkiego
matek psów wiśni lwów rzek
czy rzeki mają aurę - sitowie, księżyc, człowiek na brzegu
utopce, Wiedźmin, namiot na brzegu
koń, kamień
idę wzrokiem i myślą w głąb przedmiotów i dalej
do błękitu
w czerń i złoto i oślepienie
oślepienie od czegoś w centrum wiru - to jest jednak coś
ale w podróży za żywopłot gubi się swoje małe podwórka
jeszcze po drodze jest łakomy niedźwiedź, wyciągająca mackę ośmiornica
Orlando - próba życia anioła
Sztuka - parada aniołów przez czas
znaczków nakładanych na rzeczy, przedmioty, zjawiska
przez kultury, wieki, płcie
a wszystko to u podstawy szepcze ze sobą
przed nami w tajemnicy
i gdy rakieta wzbija się do gwiazd
przechodząc wszystkie punkty widzenia - dziecka na ramieniu
laski na rurze, nurka, gołębia na dachu, chorego w przytułku
zakochanych i dalej -
zająca krwawiącego w śnieg, sztywniejącego ciała zmarłego
przekupki co musi ugotować zupę
szczap w ognisku -
to jest jak siedzenie w aucie, gdy gra klasyczna aria
a za oknem rozszalał się deszcz i wichura

i wychodzisz nagle z samochodu
i o co tu chodzi - o co teraz
nie wiedzą sarny, nie wiedzą kamienie
to co wiedzą - że zabiją i uciekną
podpełzną i zaatakują
dzieci osłonią własną piersią w furii
że ich Sztuka polega na nie wchodzeniu sobie w drogę
a w centrum wiru Słońce co też nie wie - albo wie nie wiedząc
a jednak potężny rzut dzidą wszystko to ogarnia
i czegoś się bała pójść i krzyczeć w polu, gdzie wsiąknął by krzyk
czy to warte brania psychotropów - ten lęk, że można wykrzyczeć się do bezsensu
do bezkresu
do estetycznego wrażenia zachodu, gdy ofierze autostopowicza zabrakło kuli

odwaga czy głupota Szamana

autor

Belamonte

Napisany: 2019-12-28 Dodano: 2019-12-28 10:06:19

Ten wiersz przeczytano 2621 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Monolog Klimat Mroczny Tematyka Śmierć Okazje Boże Narodzenie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie