Ranek

Biją promienie złotych strzał w kopułę nieba,
Światłości nowej zimny blask spływa z przestworzy
Dziwią się cienie granatu nocy, że odejść trzeba.
Znikają już ostatnie mgły różowej zorzy.

Świt dzierga koronkę mgieł i światłem zalewa
Kontury rzeczy. Rozwija motek niebieski,
Obrzuca srebrzystą nitką, bielą haftuje,
Srebrem wyszywa, kształt znaczy w zimnej światłości
Mereżką łez zdobi nowy dzień wieczności.
Patrzymy teraz: widzi oko nasze wprzód i wstecz,
Jak błyszczącym i płaskim meandrem jutrzenka
Odbita w szkle, przenika kryształ wazonu.
Zalany brzaskiem pokój cały to wielka rzecz!

Z okna spływa firanka wstęgą srebrzoną,
A każdy kwiat zmienił swe kształty i kolory.
Narcyz nad liściem zielonym głowę chyli,
Zaś lilia nie baczy na śmiałość anemona,
Gdy ten różowe wargi wtuli w jej ramiona.

Ogniwa rosy lśnią jak kolczuga rycerska.
Podobieństwem pałeczek dobosza – goździki
Uderzają o brzeg czary, do marszu.

Wpływa Febus na niebo w czerwonej gondoli
Purpurą wybijanej, bez gryfa i żagla.
Już mleczną drogą ślizga się rydwan powoli,
Lwią skórą zasłany, by strzały Kupidyna
Białe od żaru, przez burtę wypuścić z nagła.

Za nim widać dziób łodzi rzeźbiony w kształt syreny
Pięknej, z grubym warkoczem, dzierżycielki miecza,
Obok niej rybki płyną w łusce srebrnej
W panieńskiej łódeczce różowej, z konchy muszli
Towarzyszą swej pani w podróży podniebnej.

Strzegą wonnego mirtu u czoła narzeczonej.
Miłość widać w karminowych oczach Feba.
Zgubił lejce, lecz wie, że wierzchowce z nieba
Nowym świtem na nowo zwiąże wstęga brzasku…

autor

Yumi

Napisany: 2007-12-11 Dodano: 2007-12-12 14:41:55

Ten wiersz przeczytano 1362 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Antyczny Klimat Ciepły Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie