Ratunek

Układam dzień do dnia, niby zwyczajne godziny.
Zamykam stare drzwi za przeciągami myśli.
Wyrzucam zwiędłe kwiaty z wazonu.
Patrzę za okno, a tam czarne kruki smutku.
W radiu tamta melodia, serce się kroi.
Nadzieja, na tęczę po ulewie łez zniknęła.
Purpurowe stało się wyblakłe i pachnie stęchlizną.
Szukam ratunku.
W kieszeni płaszcza bilet na pół godziny szczęścia.
Karnet na kradzione złudzenia w krainie zmysłów.
Historia o nieprzeżytych pięknych chwilach,
z domieszką zdziwienia, że może być tak -
nieśpiesznie, dziko, grzesznie.
Na to nie jest za późno - jakby cofnął się czas.

autor

urssula

Dodano: 2008-01-27 14:54:02

Ten wiersz przeczytano 466 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie