Raven Eyes

Dedykowany Magdzie S. jednej z najlepszych polskich śpiewaczek. Wiem że za długi, ale lubie bawić się myślą, zamiast upychać ją w 4 strofach.

Raven Eye
Już nie krucze oczy
Dziś symbol
Niedościgniony przez wiatry północy
Zapomniany przez Archnontów wartości
Wygasły płomień
Który wciąż parzy

Nie w oczach bowiem, myśl senna dziś brodzi
Odrodzi czy zniknie, cios zada czy wskrzesi
Powiesi, ocali, wznieci pieśń z oddali
Czy lękiem się skryje i samotnie zgnije
Nie dziś

Dziś orszak mych kart nie zmierza ku światłu
Naiwny zanadto, rzekłby wziąwszy kusze,
Archetyp typowy, wszak walczę - więc musze!
Nim pociętą duszę zmuszę do powstania.
Serce mi zabrania

Nie dziś

Dziś w otchłań przeszłości drżące ciskam słowa,
Od nowa tląc ogień, z czarnych żalu liści
Nie ziści się słowo
Nikt z nieba nie zstąpi
Wszak wątpić w niepamięć
To jak brnąć od nowa

Nie słowa. Lecz czyny
Nie czyny, idee
Podziele więc się myślą i tarcz znosicielem
Widziałem niewiele, niewiele słyszałem
Lecz jedno wspomnienie przepełnia mnie żalem

Nie dbam o zasady, kto w zasadach błądzi
Tego miecz bluźnierstwa z tronów nieba strąci
Nie dbam o wspomnienia, wszak wszystko się zmienia,
A tego, co znikło, wszak naprawdę nie ma,
Nie dbam więc o pieczęć przybitom zdarzeniem,
Którego zmian mimo, choćbym chciał, nie zmienie.

Więc nim się zatopisz w goryczy przesycie
Nad życie
Przysięgam
Nim sen myśl zamroczy
Raz jeszcze, jedyny
Daj spojrzeć w twe oczy

Niczego już nie chcę,
Nie chcę widzieć więcej,
Duszy twej, ni serca,
Co w nadziei wwierca,
Ostrze zapomnienia,
Bo tego już nie ma..

Pragnę tylko oczu,
Raven's Eye spojrzenia,
Nim wrócę do cienia, by śmiać się szyderczo

Nawracaj
Pluj ogniem
Ślij myśli złowieszcze,
Lecz zanim odejdziesz
Daj zobaczyć jeszcze
Raz jeden
Te oczy
Nim nas świt zaskoczy
Szyderczym spojrzeniem.
Wszak każdy jest cieniem
Póki nie wypełni go zdarzeń imieniem

Pamiętam. Spoczywam.
Wielbię i wyzywam.
Upadam i skomlę.
Nim z woli zapomnień,
Ugaszę tą z iskier, która wbrew zakazom
Wyrazom swym rzeźbi granitową urnę

Nie umrę, zaczekam
Wszak byłem człowiekiem
Jestem egoistą, z łez misją na ustach
Nie chce twego ciała, snów wizję oddalam
Nie chcę byś dawała, mi dni swych szafiry
Bez siły, powtarzam
Okazjom nadarzasz
Możliwość kreacji

Zamknij więc ust pluton,
Serce zamknij w klatce,
I pozwól raz jeszcze
Duszy szepnąć ,,wreszczcie"
Wołając o pomoc, w mych marzeń mogile.
Nim na sile strace
Błągam, niech zobaczę
Raz jeszcze twe oczy
Nim koło zatoczy, swych kręgów dostatek

Słowo wzywa dusze, lecz każde katusze
Wzywa wszak to dobro, którego zbyt wiele
Nie w ciele, lecz w głębi
Nim skowyt gołębi
Oznajmi - odchodzę.

Lecz na losów drodze sunąc po słów zboczu
Przypomnę raz jeszcze
Raz jeszcze w twych oczu
Blasku daj zatonąć

Bez słowa
Bez gestu
Bez myśli
Magią
Nieśmiertelną

Powracam do zmarłych

autor

Fallen_Wolf

Napisany: 2010-07-05 Dodano: 2010-07-07 12:51:31

Ten wiersz przeczytano 510 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie