Razem

Dla pewnej pani...

Razem, oboje , dłonie w splocie,
w słowach milczenia,
cichutko łkając -
chęć zapomnienia.

W wirach rzeczywistości bez reszty oddani,
ściskając dłonie,
czekając na kres
w smutku łonie.

W dolinie złych myśli,
złych słów,
nie chcąc już więcej,
koszmarnych dni i snów.

Razem, oboje, przytuleni,
znów rosnąc w sile,
wiedzą o tym,
że zapomną - choć na chwilę...

...w końcu rozmowa,
brak smutku no i łez,
znów kwitnie radość,
jak kwiatu bez...

autor

AndrzejC.

Dodano: 2004-11-09 21:35:38

Ten wiersz przeczytano 609 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie