Razem
łączy nas
romantyczna więź
mimo chwilowej rozłąki
nadal jesteśmy złączeni
w jednym wszechświecie
przemierzasz galaktykę
szeptem nucąc pieśń
delektując się nektarem
z drzewa życia
złotą nicią
owijam zebrane kwiatki
te ze Słonecznej Polany
gdzie czekaliśmy za zmierzchem
aby podziwiać kryształowy ogród
budzący się nocą
przechodząc tamtędy
nawet jeszcze
długo przed zmierzchem
słyszę Twój głos
na wibracjach wiatru
Klaudia Gasztold
autor
cicha myszka
Dodano: 2020-09-24 22:17:57
Ten wiersz przeczytano 1132 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Ładnie napisany wiersz :)
Miłość to pękano galaktyki słów ...wibrujących na
liściach Twoich pragnień ...
Ciekawy, niebanalny, obrazowy wiersz, pozdrawiam
Klaudio z podobaniem :)