Razem pod wiatr

Moje myśli mym statkiem, mej wędrówki wiecznej
żagle moje duszy obrazem, przez wiatry miotane
przeciwnościami, które płynąć mej łodzi statecznej
brnąć przez to morze naszym życiem nazwane
nakazał Bóg, w chwili gdy statek na wodzie
ustawił, oddechem swym łódź tą poruszył, bym płynął
z szaleńczą tonią w wiecznej niezgodzie
i pewnie już dawno w swej podróży bym zginął
gdyby nie Ty...

Na moim żaglu przeszłych sztormów płutna pozszywane
Na Twoim wiatr jeszcze sieje spustoszenie
Z moich ust nie słowa, lecz nici pożądane
Pomagają skończyć Twych płócien krwawienie
Podaję Ci rękę, bo teraz jestem pewien
Mój statek bez Ciebie płynąć dalej nie może
Gdzie port mój wiem, gdzie Twój jeszcze nie wiem
Lecz płyniemy teraz razem przez to samo morze
Nasze myśli jednym statkiem...

autor

nieznany

Dodano: 2005-12-09 22:00:55

Ten wiersz przeczytano 464 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie