Recepta na życie

tyle się w życiu powinno przeżyć,
ile ramiona zdołają udźwignąć!
tak mocno jak eter zdoła ból uśmierzyć,
niezaleznie, czy psychologowie na to zezwalają
żyć należy z ludźmi, bo wbrew się nie da,
uczyć się jak przetrwać i wygrać z większością
takie są plany, bo taka potrzeba
nie należy jednak walczyć z miłością!
nie błagać o litość!
nie żebrać u ludzi o chwałę!
która kończy się na krzyku kilku
a potem na niczym...
chodzić za szczęściem mimo wysiłku
czekać nań wytrwale!
zdobyć je własną pracą- oto będzie wyczyn!
bo niczym jest miłość widziana przez szybę
wykuta na pamięć... wyuczona,
którą oglądać można jak w akwarium rybę,
lecz która nie może byc doświadczona
nami...
dzień po dniu...

autor

D.A.R.E.K.

Dodano: 2009-04-09 09:33:46

Ten wiersz przeczytano 709 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Monolog Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie