Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

refleks horyzontalny

Kiedy do końca zwidnoskreślił
oraz użyczył pomarańczy
pory wyżłobił w skórze cieśla
początkiem przez te wzory pachnie

kusi by zimą się namaścić
olejkiem wschodu i zachodu
z nasienia burozłotej paści
kiełki miłosne wiosną wzwodzę

żywy spoglądam na snycerkę
i wciąż nie mogę wyjść z zachwytu
gdy z oceanu chmur zaczerpnę
krwi kropel w ponczu tam gdzieś to tu

autor

beorn

Dodano: 2018-03-12 19:52:25
Ten wiersz przeczytano 668 razy
Oddanych głosów: 8
Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (7)

zmegi zmegi

Ciekawa refleksja jak dla mnie z optymistycznym
przesłaniem:)pozdrawiam cieplutko:)

AMOR1988 AMOR1988

Świetny, refleksyjny wiersz pozdrawiam serdecznie;)

Leon.nela Leon.nela

może nie a pro po ale z inspiracji twoim wierszem to
powstało

Leon.nela Leon.nela

w zachwycie trącam piórem co po bieli ślizga się
lassem chwytam myśli ponure i z pod cebulek wywlekam
je
z każdej cieknie jad ,pożogą żar się tli
z dymem puszczam cień fantazji a w niej tkwi
menażeria pełna małp co z za szkła wypina się
pośród nich nie jedna ekstrameta własne ssie
inne dalej rozbudzone u koryta
walkę toczą
pod ścianami już uległe własną cieknącą posoką
bo korytem rządzi klan który mordę krwią zmazaną ma
jeszcze dalej handel między gatunkami gra
jakiś lis ugania się do dyrekcji pisze list
o tym że niektórym bydlętom w menażerii źle
a mnie wymykają się słowa te
można rzec TA menażeria przyszłość ma

cii_sza cii_sza

nowosłów w pierwszym wersie, bardzo mi się nie podoba,
ale to mój problem

dla mnie ten wiersz to pochwała i zachwyt nad
istnieniem, światem, stworzeniem i bardzo
optymistyczne pozytywne przesłanie wyrażone w
ostatniej strofie deklaracją czerpania. Napawa
radością:)

Donna Donna

Witaj. Nakładają mi się dwa obrazy... świty i zachody
i podmiot liryczny umieszczony pomiędzy dniami, nocami
i przemijaniu. Chociaż lata, przeżycia pozostawiły
swoje piętno, póry, slady na duszy i ciele, to jednak
wciąż przez te szczeliny widać człowieka, który wciaż
oczekuje, pragnie kolejnych świtów, kolejnych wiosen w
sobie... wyobraziłam sobie go leżącego w pozycji
horyzontalnej, trochę rozleniwiony, rozmarzony, ale
wciaż pragnie, oczekuje, że z ziarna wykluje się
wzrośnie, zachwyci... bredzę? Ok jestem znana z tego:)

Moc serdecznosci :)

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »