refleksja
zanim mej malosci swiadomosc posiade
zanim obedre sie z wiekosci
dopowiem jeszcze slow kilka
dotkne popiolow w ciemnosci
zapachem olejkow nasyce sie jeszcze
odlece z ognistym plomieniem
w piekniejszej szczelinie kosmosu nas
zmieszcze
zatancze ze wspomnien cieniem
wypowiem przedsmiertne ostatnie zyczenie
uniose sie sama w przestrzenie
spojrze ci jeszcze w oczy na chwile
zanim rozdziela nas mile
szkarlatne niebo zagaslo w nocy
wicher wiruje drapieznie
nie potrzebujesz mojej niemocy
ja nie chce mnie niezaleznej ...
Komentarze (19)
Bardzo dobry melancholijny wiersz,
pięknie napisany.Pozdrawiam serdecznie.
Refleksja pomaga nam gdy siły stają się kęsem
wspomnienia.
Smutne tęsknoty dynamicznym emocjonalnym wierszem
spisane. Pozdrawiam.:)
Pięknie Agnieszko!!!Pozdrawiam:)
Punkt "wklepałam" też:)))
Punkt "wklepałam" też:)))
Pst! Tak Kochana "szkarłatne":) Tak się zaczytałam,że
zbłądziłam w piśmie:(
Przepraszam i poprawiam!!!
Będę uważna:)))
Lucus , Aniolku , szkarlatne ,ale Twoja metafora tez
jest piekna, pomysle nad nia ...
"Szklane niebo zgasło w nocy"...poetyckość wysokiej
klasy!
Piękny wiersz!
Pozdrawiam serdecznie:)
Piękna refleksja osnuta melancholią. Pozdrawiam.
Brzmi jak pożegnanie,podsumowanie związku ale takie
rozważne bez darcia szat i kłótni gorzko jak to przy
rozstaniu. Melancholijnie, poetycko:)
Miłego dnia Agnieszko:)
Agnieszko,moim zdaniem ten wiersz jest przemyślany i
taki poetycki.Pozdrawiam.
podoba mi si e wiersz! pozdrowienia
Pisz, pisz , pisz, jak najwięcej tak dobrych,
uderzających do odbiorcy wierszy. Super!
Podoba mi się!:-)