Refleksja na życie.

Choć jestem człowiekiem.
Wolnym, świadomym
I nieograniczonym żadnymi zakazami.
Choć posiadam wolę w pełni wolną,
Samodzielnie myślę i czuję.
To (pomimo wszystko)
Jestem więziona.

Podobno zdolności, inteligencja,
Tlący się gdzieś tam urok,
Pociecha z beztroski,
Brak obaw o jutro,
To tylko niektóre wartości rządzące tym Światem.
Możesz go objąć i leży u Twych stóp.
A jednak ja (posiadając to wszystko),
Spętana ołowiem, nie mogę.

Ironia losu?
Nie. Perspektywa upływającego czasu.
A przede mną świadomość
Mglistych czasów przyszłych.
A co jest teraz?
Strach? Gniew? Niepewność? Odurzenie?
Zwykłe,
Postrzegane trochę inaczej emocje,
Które (w moim przypadku) przecina czasem krzyk.

Przecież to tylko Życie…Jak cztery ściany.
A może już czekam na Śmierć…?
Co tkwi tam jak kraty w oknach,
Przez które migocze nieznane światełko.

............czas nieoreślony

autor

tarjanka

Dodano: 2007-12-09 01:13:44

Ten wiersz przeczytano 408 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie