refleksja nad utraconą miłością

Tryskała dusza moja radością gdy cię ujrzała po tylu latach
serce szalało waliło jakby chciało wyskoczyć i pobiec do ciebie.
Musiałam zatrzymać auto bo nie byłam w stanie go dalej prowadzić...
Emocji nie było końca, myślałam że zemdleję ze szczęścia
Nagle powrócił zapach i obrazy w pamięci tamtego czasu.
Przemknęła mi myśl, takie małe zapytanie, czy pamiętasz jak tuliliśmy się na ciepłym dywanie z piachu żegnając zasypiające słońce i oczekując w objęciach namiętności na jego wschód?
Fale rozbijały się o brzeg a splecione dłonie nasze trzymały się mocno tak aby nikt ich nie mógł rozłączyć. W objęciach nocy muskaliśmy delikatnie swoje usta tańcząc gołymi stopami po stygnącym piasku.
Powiedziałeś, że bardzo mnie kochasz i nie przestaniesz dopóki cię smierć nie zabierze.
Czułam się przy tobie bezpieczna.
Byłam wtedy bardzo szczęśliwa.

Niestety przyszedł ten dzień, mój drogi żałuję że odmówiłam i powiedziałam - NIE
Przepraszam
Porzuciłam to wszystko ze strachu, wynikło to z mojej niedojrzałości.
Przez te lata pustki napisałam do ciebie dziesiątki listów, czasem wyciągam je ze starej skrzyni, czytam i mam jeszcze większy żal do siebie że nie uwierzyłam w tą miłość, nie uwierzyłam w Ciebie.
Jedno wiem to uczucie nie umarło jeszcze się tli gdzieś na dnie serca mego. Po naszym rozstaniu ukryłam prawdziwą siebie przed światem, schowałam namiętność i pragnienia do koperty z twoim zdjęciem.

Może spotkamy się jeszcze kiedyś na jakimś skrzyżowaniu dróg.
Być może wróci do nas to co było przecież sny też czasami powracają .

autor

płatek róży

Napisany: 2014-09-18 Dodano: 2014-09-18 22:00:00

Ten wiersz przeczytano 643 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie