Refleksja nad życiem-Nauczmy...
Podając im swe dłonie
i patrząc prosto w twarz
Nauczmy się kochać ludzi,
gdy są blisko - wśród nas.
Bo nigdy nie wiadomo,
co nam przyniesie czas
Nauczmy się kochać ludzi,
gdy siła jeszcze w nas.
Los różnie życie przeplata,
I radość w nim i ból,
Choroba człowieka chce złamać,
I nowy wyznaczyć mu cel ...
więc
Nauczmy się kochać ludzi,
Tak niepewny życia dar
Teraz jesteśmy razem,
Zaraz - pokaże czas.
autor
Agness
Dodano: 2011-05-08 19:24:17
Ten wiersz przeczytano 2490 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Aga - ostatnia strofa coś niedomaga, psuje strofy
wyżej zamieszczone. Szczególnie wers ''Tak niepewny
życia dar'' - o co tu autorce chodzi? Nauczmy się
kochać ludzi - to wg mnie piękny apel, a w wierszu
jakoś niezrozumiale przedstawione. Trzeci i czwarty
wers też nie bardzo z wymową.
nauczmy się kochać -nauczmy, bo życie trwa tylko
chwilę -ładny wiersz - cieplutko pozdrawiam:)
Niedawno boleśnie się przekonałam jak szybko ludzie
odchodzą...zabierając ze sobą miłość. Dlatego dziękuję
Ci Agness za te słowa
Nauczmy się kochać ludzi to takie łatwe i takie
trudne.Ale uczmy się!