Refleksja niedojrzałego poety
Zasiać się w poezję,
zapuścić korzenie
i wyrosnąć drzewem,
i wreszcie skamienieć.
Niech po lat milionie
cieszę czyjeś oko.
Dziś zdecydowanie
za wcześnie mnie kopią.
autor
wielka niedźwiedzica
Dodano: 2016-08-02 10:19:41
Ten wiersz przeczytano 1919 razy
Oddanych głosów: 54
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (71)
świetna ironia a i pointa urzekła mnie :)
:)))) oj kopią, nawet na Bej-u :)))
kopanie kopaniu nierówne:)pozdrawiam z uśmiechem:)
Wielka jesteś i twój wiersz.Gratuluję i +.
Nowym gościom, uśmiech:)
Brawo! świetna ironia:)
Pueta mnie urzekla, Super
Super ironia wielka niedźwiedzico.
Miłej niedzieli życzę.
Pozdrawiam serdecznie
i napisz coś koniecznie!:)))
Bardzo dobry wiersz, zawsze znajdzie się wiatr, który
trochę przygnie, połamie kilka gałęzi ale ktoś lubi
drzewa z całą pewnością nie będzie ich wykopywał a
pielęgnował i cieszył się ich urodą.... poezja i
drzewa są piękne i potrzebne. Serdeczności.
Wszystkim razem i każdemu z osobna serdeczne Bóg
zapłać:)))
WN, pozdrawiam nie rozstrzygając tej dojrzałej
niedojrzałości.
Niech sobie żyje jak potrafi, wolna.
Świetna ironia, ciekawa refleksja. Z przyjemnością..
:)
Pozdrawiam serdecznie
Zgrabnie, ciekawie i dowcipnie. Najważniejsze, to aby
coś po sobie zostawić, a czy docenią? Tego się nie
dowiemy. Pozdrawiam.
świetnie:):)
Skromność to piękna cecha Dorotko. Serdeczności i
uściski, pozdrawiam paa