Refleksje rocznicowe - Bóg,...
Kraju mój, ile cię trzeba cenić,
ten tylko wie, kto cię z oczu stracił,
jak dziecię, które tęskni z oddali,
by czym prędzej powrócić do maci.
A gdy matka blisko, kiecę szarpie,
/bo hardość rządzi w dzisiejszej dobie/
tupie, wyciąga ręce ze wzgardą
i jak to dziecko myśli o sobie.
Kraju mój, jak sędziwa staruszka,
jednym w sercu tkliwości obudzisz,
innych nie obchodzi jak mieszka,
bo w imię czego mają się trudzić?
Pieśni przypominają – ojczyzna,
na sztandarach mamy zacne hasła,
bo wolność odkupiona krwią i blizną,
ileż to istnień za Ciebie zgasło?
Dziś mleczne mgły chłodzą entuzjazm.
Jakiś żal w sercu, że to stare hasła,
że w kraju naszym rosną lasy drzazg,
a my, naród niczym szara masa…
autor
marcepani
Dodano: 2009-11-11 10:07:23
Ten wiersz przeczytano 1183 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Bóg, honor, ojczyzna - w głębokiej refleksji
pozostaję...
Tak,naród to zawsze szara masa i tak go formują dotąd
aż nie przeholują-pozdrawiam
Dzień znamienny to i chwila wierszowanej refleksji
potrzebna...
Ciekawy" mix "..tak było i jest..+pozdrawiam
Wiersz idealnie pasuje do naszej rzeczywistości.
Dziekuję za życzliwość. Pozdrawiam.
jeśli jesteś patriotką to ceń swą ojczyznę taką jaka
jest, o tym wie tylko ten kto ją stracił
Miłość do ojczyzny,ale z jakąś zadrą w sercu...
hmm...czasy się zmieniają ,nie zawsze na lepsze...
interesujące refleksje , odzwierciedlają nastroje
większości ludzi
O naszym Kraju codziennie pamiętajmy...
Nie zważając, kto dziś przy władzy.....
Wierszem częściej o Nim oddychajmy...
I słowem piękniejszym, jak kwiaty
Myślę że wszyscy kochamy naszą ojczyznę tylko nie
zawsze potrafimy się w niej odnaleźć nie wszyustko nam
wychodzi jakbyśmy chcieli ,pozdrawiam.
Mickiewiczowe przywiało słowa po przeczytaniu Twojego
wiersza - czegóż nam brakuje że wciąż jesteśmy
pomiatani - mądrych rządzących ? nie wiem . (+)
wiele prawdy zawarte jest w Twoim wierszu....
niekoniecznie wesołej, ale tak naprawdę jest...
pozdrawiam
Dziś mleczne mgły chłodzą entuzjazm.
Jakiś żal w sercu, że to stare hasła,
że w kraju naszym rosną lasy drzazg,
a my naród niczym szara masa…szczere do bólu...
Niestety, zawsze najcenniejsze jest to co się
straciło. Nigdy nie będzie inaczej.
Porusza trafnością i budzi emocje estetyczne.