Rejs życia

Szukając odpowiednika życia,
znajduję śmierć.
Uchylony obraz fałszywej
rzeczywistości.
Unieść klucz marzeń ,
gdzieś wysoko ,
w nowe przestworza.
Spokojnie żegnając szczęście
A smuga łez spływa obumarle
po bladych policzkach.
Muzyka do kołyski ,
usypia mnie,
przestaję czuć.
Rejs po zagubione życie ,
utracone kolejne przystanki.
Nie uciekam.
Nie , już się nie boję.
Tylko czekam.
Czekam , aż nastanie świt.
Usłysze wtedy ciche błaganie.
Pójdę.
Na zawsze.
W ten pusty świat
skrzywdzonych nadziei.

autor

ola-ja

Dodano: 2006-08-17 18:16:55

Ten wiersz przeczytano 751 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie