Remanent
trudno pozbierać słowa
które niepowiedziane
wiszą w powietrzu
grubo zmielona litość
butwieje na dnie czegoś
co przypomina przemijanie
nie zawsze odpowiednio dotykane
za oknem słońce albo deszcz
zupełnie nieważne
gdy każdego dnia ta sama droga
pod górkę
obwiniamy przeznaczenie
autor
Luiza1
Dodano: 2019-02-24 21:15:27
Ten wiersz przeczytano 899 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Boska miniaturka
Miniatura przednia ;) serdecznie pozdrawiam i
zasłużony głos zostawiam +
Pesymistyczne spojrzenia na życie
Pozdrawiam
Nie nalezy obwiniac przeznaczenia.
Zyciowe, smutne przeslanie.
Dobrze napisane. Serdecznosci :)
Piękna miniatura.
Dobranoc:)
słowa jak liście z drzew spadają lecz sensu nie mają
dopóty dopóki nie spotkałem cię
Tak to w życiu bywa, ale czy to przeznaczenie?
Pozdrawiam.
Życie tak już jest i co jakiś czas trzeba robić z
niego remanent.