resztki dawnej przyjaźni

resztki dawnej przyjaźni
zakopałam w ogródku
czekałam aż zakwitnie
nowa
nadeszła czerwcową porą
nieoczekiwanie wyrosła
taka świeża i czysta...
piękną była jej postać

zbyt szybko jej zaufałam
przyjaźń nowa nie była przyjaźnią
ona kwitła naprawdę
wrogiem moim największym
potężna była jej siła
i straszna poniekąd
niszcząca i zdradliwa -
wiem to dziś na pewno

uciec od niej nie mogąc
więdłam powoli
chore korzenie chowając głęboko
umierałam... aż umarłam
wreszcie wolna...
taka świeża i czysta jestem dzisiaj
i piękną moja postać

autor

madeleine

Napisany: 1999-09-28 Dodano: 2005-09-12 13:03:23

Ten wiersz przeczytano 1139 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie