Retrospekcja
Zapomniana stacyjka
w buszu ostów i wzruszeń,
właśnie odszedł ostatni pociąg
odjechały walizki
buty i kapelusze
ja zostaję, ja przecież
nie muszę.
Gdzieś na ścieżkach
dzieciństwa
co zarosły dziś trawą
małe senne miasteczko
wciąż drzemie,
tu się snują wspomnienia,
tu czas chwil nie odmienia
wciąż tu wracam
a przecież nie muszę.
Słychać turkot dorożki
hula wiatr, czasem koń rży
każda chwila
raduje mą duszę,
tu się snują leniwie
cienie pań w kapeluszach
wciąż tu wracam
choć przecież nie muszę.
autor
Makara
Dodano: 2019-09-18 18:09:56
Ten wiersz przeczytano 525 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
Retrospekcja zwłaszcza w życiu jest bardzo potrzebna.
Witaj.
Miłe wspomnienia, z dawnych lat, które zawsze
przyciągają, jak magnes, tam wracamy z wielkim
sentymentem.
Podoba się wiersz i jego przekaz.:)
Pozdrawiam.:)
Dziękuję za miłe komentarze. Czasami nachodzi
człowieka tęsknota za tym co odeszło bezpowrotnie.
Warto odwiedzić miejsca związane z dzieciństwem albo
młodością. Komu się wtedy łezka w oku nie zakręci...
I nostalgicznie się zrobiło. Ładnie.
Pozdrawiam :)
Czytając, miałam wrażenie, że płynę na łagodnych
falach słów.
Świetny wiersz, Makaro:)
Ciekawe cofanie się do lat minionych.
Pozdrawiam
... wygląda bardziej na uzależnienie niż retrospekcję
;-) bardzo sympatycznie i lirycznie...
Któż nie lubi wracać w miejsca z dzieciństwa,
młodości.
Ładnie o tym.
Pozdrawiam
Podoba mi się ta retrospekcja.
Nie powiedziałabym, że wiersz jest bez rymów bo sporo
ich widzę
"wzruszeń - kapelusze -muszę"
"wspomnienia - odmienia" "dorożki
- koń rży". Gdyby to ode mnie zależało
zróznicowałabym ostatnie wersy srtof
W pierwszej "Ja zostaję, choć wcale nie muszę"
w drugiej
"Wciąż tu wracam,
a dlaczego? Nie wiem."
i
"wciąz tu wracam
i sobie się dziwię." w trzeciej.
Mam nadzieje, że autorka wybaczy mi te czytelnicze
sugestie. Miłego wieczoru:)
Podoba mi się ta retrospekcja.
Nie powiedziałabym, że wiersz jest bez rymów bo sporo
ich widzę
"wzruszeń - kapelusze -muszę"
"wspomnienia - odmienia" "dorożki
- koń rży". Gdyby to ode mnie zależało
zróznicowałabym ostatnie wersy srtof
W pierwszej "Ja zostaję, choć wcale nie muszę"
w drugiej
"Wciąż tu wracam,
a dlaczego? Nie wiem."
i
"wciąz tu wracam
i sobie się dziwię." w trzeciej.
Mam nadzieje, że autorka wybaczy mi te czytelnicze
sugestie. Miłego wieczoru:)
http://wiersze.kobieta.pl/wiersze/retrospekcja-sentyme
ntalna-513282
Pozdrawiam Makaro, wracajmy do przeszłości bo warto,
ona nas ukształtowała.