Retrospekcja po wycięciu lasu

"Gdzie te dąbki, gdzie te sosny, ktore kiedyś - w
niebo
rosły?.." powiem za Wiktorem ;)
Z przyjemnoscia przeczytalam Twoj wiersz :)
Pozdrawiam:)

bardzo ciekawy wiersz.
Pozdrawiam

Świetnie jak zawsze. Pozdrawiam Arku i dziękuję :)

Nom! taka miłość zdarza się tylko raz!
Ale niekoniecznie to musi być sielanka, czyż nie?
Pozdrawiam serdecznie i głos oddaję!

Jesteś niemożliwy...powiedz, że Ty nie miałeś
ochoty.Jak zwykle świetnie!

Z wielkim podobaniem dla Twojego
melancholijnego, fajnego wiersza.
Nic dwa razy się nie zdarzy,
nie wejdziemy drugi raz
do tej samej rzeki,
ale pamięć niezawodna,
i chce się zawołać-Eureka.
Dobrego wieczoru Arku:)
Dziękuję!

Las był...fajnie wracasz do tego co było.Pozdrawiam.
Dzięki za super dokończenie mini fraszką u
mnie.Trafnie...uśmiechnąłeś.

Fajny powrót do przeszłości;)pozdrawiam cieplutko;)

no chyba, że się jest grzybiarzem.
dziękuję za komentarze. pozdrawiam :):)

nie można wejść dwa razy do tego samego lasu :-)

Nic dwa razy... - eh - westchnąć tylko - piękny wiersz
z pogodzeniem i nostalgią. - taki los.
Gdzie te dąbki, gdzie te sosny, ktore kiedyś - w niebo
rosły?..
Pozdrawiam serdecznie:)
Arku - ponieważ czasami marudzę przy twoich świetnych
wierszach - tu - nadmienię - poczulem identyko - jak
Ty.
Serdeczności:)

Byłem tu już wcześniej i za komentarzem poszedł
również głos.
Miło było ponownie przeczytać owy wiersz.
Pozdrawiam i dziękuję za uwagi.
Marek

ciekawy powrót do przeszłości
pozdrawiam

Fajnie, pobudzasz do wspomnień

Bardzo ładnie.