Rezygnacja

Dobrze ubrales w bol rezygnacje w wierszu,koncowy
etap zapamania...

czasem bywa tak że człowiek w życiu rezygnuje z
wszystkiego co na zewnątrz do niego dociera bo
doświadczył , bólu który nie chce się zaleczyć
myśli że krzykiem zwycięży może bo kiedyś w JERYCHU
krzyczano cały tydzień i odnieśli zwycięstwo czasem
prawdziwy krzyk do Boga ukrzyżowanego człowieka tego
świata niesprawiedliwie jest lepsze niż sto różańców
dziennie krzyki są rózne jak widzisz ale mają swój
niewymowny jednostkowy sens

Wiersz wprowadza w klimat rezygnacji po mistrzowsku.
Nie łatwo się podnieść, nie łatwo żyć, ale czas zrobi
swoje.

Tak bardzo smutny Twój wiersz...sorrki że ja podejdę
do tego wiersza z innej strony...proszę podaj dłoń
spójrz w stronę horyzontu tam wstanie nowy dzień on
przyniesie lepsze jutro...z uśmiechemJ

Wiersz w klimacie doć smutny- rezygnacja to upadek i
koniec walki. ALE jes napisany dobrze i stanowi
przyjemna lekturę

Nie wolno rezygnowac . Nigdy

ogromna rezygnacja i brak wiary w lepsze jutro..więcej
wiary i nadziei;ból i złe dni mijają nadejdzie słonko
które rozjaśni twoją twarz i serce/+/ładny powodzenia

wiersz smutny zwraca uwage pieknymi metaforami oraz
mrocznym klimatem...czuc bol i rozpacz w kazdym wersie

Dobrze oddana wierszem rezygnacja, beznadziekny stan
bez cienia nadziei. Wszystko boli po
przeczytaniu...Przekonująca wizja.

mistrzowsko budujesz klimat w tym wierszu i przyznaję
(z zazdrości odrobinką ^_^), że wspaniale łączysz
słowa. "niezgrabne serce upadające na kolana rozpaczy"
- to naprawdę robi wrażenie (jak cały wiersz zresztą)