Riposta dla mariolinki...

Nawiązując do wiersza "Zapracowani" postanowiłam odnieść się do tematu poruszonego w owym wierszu.

Mijają tak szybko dni tygodnia,
ucieka dzień za dniem,
ta gonitwa życiowa znów dopada mnie.
Zapominam o sobie, nie zważając na bliskich,
obowiązki zawodowe znów są ponad wszystkim.
Nie wiem co jest przyczyną, że tak dzieje się,
że ta moc mnie pochłania i ogarnia mnie.
Być może nadmiar obowiązków,
- czy system pracy powodem tym jest?
Nie mam po prostu czasu, by nad tym zastanowić się.
Gonię więc do przodu, mam w tym jakiś cel,
do momentu - gdy coś złego ze mną zaczyna dziać się.
Odczuwam wielkie zmęczenie,
a oczy lazurowe tracą swój blask,
to sygnał by zwolnić tempo
takiego życia na jakiś czas.
Także sygnały najbliższych dają do myślenia,
co jest powodem mojego rozważenia.

A więc o wyrozumiałość "mariolinko" proszę,
że ja tu całkowicie winy nie ponoszę.
Taki jest system tej "dyspozycyjnej" pracy,
niechaj rodzinka mi to wybaczy.
A Tobie Kochanie dziękuje za miłość która mnie wspiera,
mimo, że tyle cennego Naszego czasu mi ta praca zabiera.

autor

lazurek

Napisany: 2007-05-14 Dodano: 2007-05-14 00:01:08

Ten wiersz przeczytano 624 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Sylabiczny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie