Rodzice

Nie tak dawno przecież byli między nami.
Moi Rodzice tak mi drodze i bardzo kochani.
Wpierw choroba przyszła na moją matulę.
Była późna wiosna, w sadach kwiat się bielił.

Było miło, wesoło. Miało już być dobrze.
Aż, tu nagle serce pękło. Nikt nie wiedział, czemu.
Czyżbyś już nie chciała żyć tu na tej ziemi?
Między nami wszystkimi? Dziećmi swymi.

Zostawiłaś tu męża samego, też już schorowanego.
Bardzo tęsknił za Tobą, do kwiatuszka swojego.
Roczek minął szybko, coraz gorzej z tatą było.
Zasnął cicho, spokojnie, oddechu nie starczyło.

Pewnie teraz cieszycie się, że jesteście razem.
Szczęśliwi z sobą na niebiańskim łonie.
Między Aniołami nadal Wasza miłość płonie.
Prośbę mamy jedną, Miejcie nas w opiece.

My o Was myślimy.
Za Was modlitwy wznosimy.
Tu na ziemi między żywymi.
I, bardzo za Wami kochani tęsknimy.

autor

Ptyś

Napisany: 2005-03-07 Dodano: 2005-03-07 22:06:31

Ten wiersz przeczytano 705 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie