Rodzina
To nie Ty, to nie ja! Co się w ogóle
dzieje?
Po co gniew? Po co żal? Czemu to robimy?
Czemu zło trawi nas? Życie nam
topnieje...
Podaj mi swoją dłoń... wciąż jeszcze
zdążymy!
Tyle lat, pięknych chwil... to nasze
diamenty!
I choć też były złe - lepiej nie
wspominać,
bo wciąż jest wspólny cel - jedyny i
święty:
Ty i ja, dzieci śmiech - to nasza RODZINA!
autor
Żonaty1967
Dodano: 2009-04-28 22:52:32
Ten wiersz przeczytano 658 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
wiersz przejrzysty, ciekawy, wymowny, dobry
Wiersz ma wielką moc!!! Widać w nim Twoją dusze. To co
piszesz wydostaje się prosto z serca i to jest
najważniejsze, nie widać w nim fałszerstw. Jest
naturalny. Jestem na tak+++