Rodzina

Jeśli chodzi o rodzinę chcę zapytać,
kto w obronę weźmie w końcu te dzieciaki,
które w drugim widzą źródło poniżenia
i nie wiedzą co to znaczy żyć bez strachu?

Hołd rodzinie ponad wszystko, mimo wszystko?
Wśród agresji, bezmiłości, chłodu, żalu?
Jaki w tym sens, jaki cel i gdzie to wiedzie?
Aby młodzi, nowi też tym nasiąkali?

Blisko siebie, mimo wszystko – w nienawiści,
wciąż zadając sobie głębsze, nowe rany,
że dla dzieci dobra? Boże! Gdzie tu dobro?
Dobrem miłość jest i wsparcie, nie kajdany.

Gdy rodzina bywa miejscem serdeczności,
wzajemnego wsparcia, uczuć i szacunku,
mimo potknięć, błędów, niepowodzeń
warta starań jest i pracy i frasunku.

Jeśli hasło zaś brzmi tylko dla idei,
przykrywając łzy, pogardę, strach, nienawiść,
to ja krzyczeć będę, głośno protestując.
To choroba. Trzeba leczyć to, nie kadzić.

Bo rodzina bywa siłą i ostoją,
źródłem wszelkich dóbr dla duszy i umysłu,
lecz jeżeli budzi lęk i łzy wyciska
nie rodziną jest, lecz jej atrapą pustą.

Taka zgładzi już w zalążku ludzi małych
wszystko, co urosnąć w duszy pięknem miało.
To co proste i niewinne powykrzywia,
Zniszczy ufność, radość, dobro, ideały.

autor

zielonaDana

Napisany: 2020-07-15 Dodano: 2020-07-15 12:16:03

Ten wiersz przeczytano 1495 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie